ექსპერიმენტი იმიტომ, რომ ახალი ფოტოაპარატით ვპაპარაცობ და ვატარებ ექსპერიმენტებს…
გთხოვთ, შეფასებისას ძალიან მკაცრი ნუ იქნებით.
დიდი ხნის ოცნება რომ ავისრულე და ციფრული ფოტოკამერა ვიყიდე, უკვე მოგახსენეთ.
წინა კვირას კარგი ამინდი იყო და მეც გამოვედი შენაძენით. იმედი მქონდა, რომ ულამაზეს ფოტოებს გადავიღებდი, მაგრამ არ დამცალდა. ფეხი ამისრიალდა და კინაღამ ტვინიც გადავაყოლე… ეს დღე -საავადმყოფოში და მთელი მომდევნო კვირა ლოგინში გავატარე “შერყევით”.
თუმცა, შემთხვევამდე რამდენიმე სურათის გადაღება მაინც მოვასწარი. აი, ისინიც.
ვეცდები, სამომავლოდ უკეთესი კადრები შემოგთავაზოთ. ბედნიერ კვირა დღეს გისურვებთ!
პ.ს. ფეხქვეშ იყურეთ! ღმერთმა დაგიფაროთ (ხოლო, თუ ღმერთის არ გწამთ, მაშინ – “სულთამხუთავმა მაჯლაჯუნამ”), რომ ჩემი ბედი არ გაიზიაროთ! 😉
პ.პ.ს. გაზაფხულის მოსვლას გილოაცვთ!
ასე არასდროს დავლოდებივარ წელიწადის ამ დროის შემობრძანებას, იმიტომ, რომ კოშმარი ზამთარი მქონდა. თუმცა, უნდა ითქვას, რომ ბევრი რამ მასწავლა გასულმა სამმა თვემ, იმედი მინდა ვიქონიო, რომ ტვინის შერყევები და სხვა უბედურებები წარსულში დარჩა.
ჩემს ცხოვრებაში არასდროს მყვარებია გაზაფხული.
ზამთარში თოვლი მიხაროდა, ზაფხულში – არდადეგები, მზე და ზღვა. შემოდგომასაც ჰქონდა თავისი ხიბლი – უნივერსიტეტში/სკოლაში დაბრუნება – მეგობრებისა და მონატრებული ხალხის ხილვის გამო.
გაზაფხული წვიმებთან და ჩამოუყალიბებელ ამინდებთან ასოცირდებოდა. ნუ მაისს კიდევ არაუშავდა, ბუნება იღვიძებდა – მაგრამ მოახლოებული გამოცდების მოლოდინი ყველანაირ ხალისს ჰკლავდა, გარშემო სილამაზე აღმექვა.
არ მინდა აუგი ვთქვა, მაგრამ ამაზე საშინელი ზამთარი, მე ჯერ არ მქონია. ნუ, შეიძლება მქონდა 1992-93 წლის თვეები, მაგრამ დიდად არ მიგვრძნია ჩემი მშობლების წყალობით.
დეკემბერში “უკანასკნელი მოფარფატე ფოთოლივით” ვიყავი. ახალი წლები ჭირისუფლად გავატარე.
რაღა დაგიმალოთ – “იანვარს მოძმედ არ ვეძნელები”. განსაკუთრებით რთული პირველი სამი კვირა აღმოჩნდა.
მართალია, თებერვალს ჯერ არაფერი დაუშავებია, მაგრამ ისიც ხომ ზამთრის თვეა? ღმერთმა იცის, კიდევ როგორი იქნება!
ორი დღის წინ ჩემს ოთახში იების თაიგულმა შემოაღწია და მასთან ერთად, რაღაცნაირმა იმედმა, რომ ყველაფერი მოწესრიგდება და მოგვარდება და ამისთვის, გაზაფხული, იები და ყოჩივარდებიც კი საკმარისი იქნება.
მინდა, რომ უკანმოუხედავად დავიწყებას მივცე ეს ზამთარი!!!
მინდა, გარეთ რომ გამოვდიოდე, თუ არ გამიცინებს, მზე მიღიმოდეს მაინც!
მზე, მზე, ბევრი მზე მაკლია.
ამიტომ, ველი გაზაფხულს!
პ.ს. მართალია, ყვავილების ყიდვა ახლაც – იანვრის მიწურულსაც შესაძლებელია, თუმცა მათ ისეთი სურნელი არ აქვთ, როგორც ადრე გაზაფხულზე.
იაპონიაში ვიზიტისათვის, საუკეთესო პერიოდი გაზაფხულია.
როცა ალუბლის ხე ყვავილებს ისხამს, აქ ყოფნას არაფერი სჯობს.
